AMX-56 Leclerc 

Historia konstrukcji

W grudniu 1982 roku parlament francuski zatwierdził plan budowy nowego czołgu, który miał być następcą czołgów podstawowych AMX-30 i AMX-30 B2 znajdujących się na uzbrojeniu armii francuskiej. W dniu 30 stycznia 1986 roku ustalono, że czołg będzie oznaczony jako AMX-56 Leclerc.

Czołg AMX-56 Leclerc ma klasyczny układ – kierowca siedzi z przodu, niska wieża zajmuje centralną część kadłuba, z tyłu umieszczony jest silnik. Dowódca siedzi w wieży z lewej strony, celowniczy z prawej. W wieży przechowywane są 22 naboje do 120 mm armaty, dodatkowo 18 nabojów znajduje się w kadłubie. Do armaty można używać różnych pocisków. Armata ładowana jest automatycznie.

System kierowania ogniem może śledzić jednocześnie pięć ruchomych celów. Dla zwiększenia skuteczności strzelania wykorzystywany jest laser, termiczne kamery, komputer pokładowy przeliczający parametry poruszającego się czołgu względem ruchomego celu, wiatr, temperaturę powietrza itp.. Prawdopodobieństwo trafienia wynosi aż 95%. Szybkostrzelność wynosi do 12 pocisków na minutę. Komputer ponadto podaje dane dotyczące ilości pozostałych pocisków, paliwa, położenia czołgu.

Produkcję seryjną rozpoczęto w 1992 roku i do chwili obecnej wyprodukowano 796 czołgów AMX-56 Leclerc.

Użycie czołgu

Leclerc wszedł do służby w armii francuskiej w 1995. Dostarczono 406 egzemplarzy, ale 51 sztuk najstarszych serii zostało wycofanych ze służby. Czołg używany jest w armii francuskiej (254 sztuki) oraz w armii Zjednoczonych Emiratów Arabskich (436 sztuk), gdzie są podstawowymi czołgami pola walki.

15 czołgów Leclerc wzięło udział w akcji sił pokojowych w Kosowie.

W 2006 13 czołgów zostało skierowanych do południowego Libanu, w ramach misji pokojowej oddziałów UNIFIL.